İnsanlar iletişime açık olduklarını belirtmeli, bu zamanları istedikleri gibi düzenleyebilmeli ve iletişim anında da dilediğince kişisel verilerini paylaşmalı veya bu bilgileri paylaşmayı kısmen ya da tamamen reddetme imkanına sahip olmalıdır. Türkiye gibi özgürlüklerin kısıtlı olduğu, insani gelişmelerin engellendiği ülkelerde ise bu nispeten daha zor olmaktadır.

Haberlerde hep duyarız, görürüz, izleriz. şu şunu dinlemiş, bu bunu dinlemiş. Gazetelerde medyada çarşaf çarşaf iletişim bilgileri… Mahkeme kararı olmadan dinlemeler, kişisel verileri ve en mahrem olayları dahi internette rahatça yaymalar. Öyleki ülkenin yöneticileri dahi rahatça dinleniyor ki geçtiğimiz yıl, tüm bakanların özel görüşmeleri internette, tvlerde ve diğer yaygın organlarda rahatça yayınlanmıştı. Hal böyle olunca sade vatandaş kendisini nasıl koruyabilecek?

Öyle ya ülkemizde insan hakları çok zayıf. İnsanın değeri yokken, gizli görüşmeleri ve kişisel verilerinin saklanmasını istemek çok zor ama en tabii insanlık hakkı. Bu durumda maalesef iş tamamen kişinin kendisine düşüyor. Gelişmiş ülkelerde her ne kadar bunun için önlemler alınsa da ülkemiz gibi ülkelerde böyle şeyler henüz tam anlamıyla bir lüks.

Kısaca; kendin pişir, kendin ye.